वागिश्वरी कलेज, भक्तपुरमा स्तातक चौथों तहमा अध्ययनरत बिद्यार्थीहरुको चाँगुनारायण स्थित हेल्पिंग ह्यान्ड फेल्ट क्राफ्ट उद्योगमा अवलोकन कार्यक्रम सम्पन्न भयो |
घरकै सदस्यहरूबाटै रू ५० हजार लगानी गरी १५ वर्ष अघि शुरूवाट गरेको फेल्ट ब्यावसायले आज १०० भन्दा बढी महिलाहरूलाइ रोजगारी प्रदान गर्न सफल भएको उद्यमी राजु भडेलले बताउँनुभयो । साथै कुनै पनि काम सानो ठूलो नहुने बताउँदै इच्छा शक्ति भएमा स्वदेशमै प्रशस्त अवसर रहेको कुरामा जोड दिनु भयो ।
बिद्यार्थीहरूको जिज्ञासाको उत्सुकता मेटाउदै दिदै निरन्तर एकचित्त भइ लागेमा सफल हुने कुरामा निश्चिन्त रहन बिद्यार्थीहरूलाइ हौसला प्रदान गर्नुभयो । उद्योगका ब्यवस्थापक एवं युवा महिला उद्यमी रोशनी भडेलले भेडाको उनबाट हाल जुता, कि-रिङ, ब्यागलगायतका सामानहरूको उत्पादन गर्दै आएको र सोही कार्यलाइ भविष्यमा बिस्तारै गर्दै लैजाने लक्ष्य रहेको बताउँनुभयो ।
औद्योगिक अवलोकनले बिद्यार्थीहरुमा थप उर्जा दिने बताउदै अवलोकनको अवसर प्रदान गर्नुभएकोमा वागिश्वरी कलेजको तर्फबाट धन्यवादका साथ मायाको चिनो प्रदान गर्दै ब्यवस्थापन संकायका प्रमुख श्री बब्लु कुमार रावतले उद्योगलाइ बिदेशमा निर्यात मात्रै नगरी स्वदेशमै पनि बजार बिस्तार गर्न सकिने कुरामा जोड दिंदै यस्ता औद्योगिक अवलोकनले नवप्रबर्धन कार्य शुरू गर्न समेत प्रेरणा मिल्ने भएको बताउँनुभयो ।
न्यजिल्याण्डबाट भेडाको ऊन आयात गरि विभिन्न सामानहरु उत्पादन गरि पुन बिदेशमै निर्यात गर्दै आएको उक्त व्यवसायलाई राम्रो बजारीकरण गरि स्वदेशमै बिकी वितरण गर्न सकेमा नेपालीहरुलाई थप रोजगारीको सिर्जना गर्न सक्ने कुरामा कलेजका शिक्षक एवं औद्योगिक अवलोकनका संयोजक श्री दिनेश सुवालले बताउँनुभयो ।
कलेजका शिक्षकहरू चण्डेश्वरी लाखा, मिरा प्रजापति, राजकुमार कसपाल, बाबु कृष्ण के.सी. लगायतको उपस्थिति रहेको उक्त अवलोकन भ्रमणमा भेडाको ऊनको ब्यवसाय गर्ने शुरू गर्न कहाँबाट प्रेरणा मिल्यो भन्ने शिक्षक श्री नविन प्रजापतिको जिज्ञासामा आफु ललित कलाको बिद्यार्थी रहेको कारणले सोहि क्षेत्रमै केहि गरौँ भन्ने भित्रि इच्छाले प्रेरित भएको उद्यमी भडेलले बताउनुभयो ।
भक्तपुर । वागीश्वरी कलेजको आयोजनामा त्रिभुवन विश्वविद्यालय केन्द्रीय पुस्तकालयको प्राविधिक सहयोगमा कलेजमा कार्यरत शिक्षक तथा विद्यार्थीहरुको लागि ई–लाइब्रेरी रिसोर्सेसको प्रयोगबारे अभिमुखीकरण कार्यक्रम असोज ४ गते बिहीवार सम्पन्न भयो ।
कार्यक्रममा त्रिभुवन विश्वविद्यालय केन्द्रीय पुस्तकालयका अधिकृत विजय शर्माले ई–लाइब्रेरीको परिचय, आवश्यकता र महत्वमाथि प्रकाश पार्दै २१ औं शताब्दीलाई पेपरलेस गर्दै अगाडि बढ्ने कल्पनालाई पूरा गर्न शिक्षक तथा विद्यार्थीहरुले ई–लाइब्रेरी रिसोर्सेसबारे जानकारी राख्नु आवश्यक छ भन्नुभयो । कार्यक्रममा उहाँले त्रिभुवन विश्वविद्यालयले प्रदान गरेको ई–लाइब्रेरी रिसोर्सेसको प्रयोगबारे प्रयोगात्मक रूपमा जानकारी गराउँदै उच्च शिक्षाको अध्ययनका लागि आवश्यक विभिन्न अनुसन्धानमूलक लेख रचनाहरु उक्त डाटावेसमार्फत खोजी गर्न सकिने बताउनुभयो ।
कलेजका प्राचार्य धनकुमार श्रेष्ठले त्रिभुवन विश्वविद्यालयले हालै थेसिस तथा प्रोजेक्ट वर्क रिपोर्टमा प्लेज्यारिज्म लागू गरिसकेको जानकारी गराउँदै विद्यार्थीहरुले आफ्नो शैक्षिक गुणस्तर वृद्धि गर्न त्रिविको ई–लाइब्रेरी रिसोर्सेसको अधिकतम उपयोग गर्नुपर्नेमा जोड दिनुभयो । वागीश्वरी कलेजले गतवर्ष देखि त्रिभुवन विश्वविद्यालयबाट उक्त सेवा प्रयोग गर्दैै आएको बताउँदै वागीश्वरी कलेजका पुस्तकालय प्रमुख रत्नशोभा फैजूले शैक्षिक वर्ष २०८०÷०८१ को लागि सदस्यता प्राप्त गरेका शिक्षक तथा विद्यार्थीहरुको लागि अभिमुखीकरण कार्यक्रम आयोजना गरेको बताउनुभयो । कार्यक्रमपश्चात प्राचार्य धनकुमार श्रेष्ठले स्रोतव्यक्ति विजय शर्मालाई मायाको चिनोसहित कलेजका प्रकाशनहरु हस्तान्तरण गर्नुभएको थियो ।
भक्तपुर । वागीश्वरी कलेजको आयोजनामा भइरहेको ‘डाटा एनालाइसिस युजिङ आर स्क्रिप्ट’ बारे तीनदिने कार्यशाला बैशाख २४ गते आइतबार सम्पन्न भएको छ । वागीश्वरी कलेज व्यवस्थापन समितिका अध्यक्ष एवम् भक्तपुर नगर प्रमुख सुनिल प्रजापतिले कार्यशाला समापन कार्यक्रममा नेपाली विद्यार्थीहरु अध्ययनको लागि ठूलो सङ्ख्यामा विदेसिनुको अर्थ यहा“का विश्वविद्यालयहरुप्रति विश्वास नहुनु हो भने रोजगारीको लागि युवाहरु विदेसिनुको अर्थ देशप्रति नै विश्वास नभएको अर्थ लाग्छ भन्दै यो अत्यन्त चिन्ताको विषय हो भन्नुभयो ।
उहा“ले भन्नुभयो, “अहिले विद्यार्थीहरु धेरै विदेसिंदा यहा“ धेरै कलेजहरु बन्द हुने अवस्थामा छन् ।” भक्तपुरलाई ज्ञान विज्ञानको केन्द्र बनाउने घोषणा हु“दा त्यसबेला धेरैले विश्वास नगरेको चर्चा गर्दै अहिले विस्तारै यस विषयलाई चासोका साथ हेर्न थालेको बताउ“दै उहा“ले यसको निम्ति निरन्तर लागिरहनुपर्ने आवश्यकता औंल्याउनुभयो । सरकारले २०५२ देखि २०६२ सम्मको अवधिभित्रका ३१४ जना यौन हिंसा पीडित र अयोग्य लडाकुहरुलाई जनही रु. २–२ लाख रकम दिन लागेको सन्दर्भमा उहा“ले भन्नुभयो, “त्यसरी बा“ड्ने अर्बौं रुपैयाबाट उद्योग खोलेको भए आज युवाहरु रोजगारीको लागि विदेसिनु पर्दैनथ्यो ।” देशको समस्या समाधानको लागि अनुसन्धानहरु गर्नुपर्ने अनेकौं क्षेत्रहरु छन्† जलस्रोतको धनी देशले जलस्रोत विदेशीको हातमा सुम्पेको छ, कृषिप्रधान देशमा रासायनिक मल विदेशीको भरमा छ भन्दै उहा“ले यसरी देशको विकास सम्भव हुन्छ भनी प्रश्न गर्नुभयो । भक्तपुर नगरपालिकाले मासिकरूपमा घरदैलो नर्सहरुबाट प्राप्त डाटा विश्लेषण गरेरै आवश्यक कदम चाल्दै आएको चर्चा गर्दै उहा“ले त्यही विश्लेषणको आधारमा नगरवासीलाई निःशुल्क अक्सिजन प्रदान गरिरहेको हो भन्नुभयो । वागीश्वरी आर.एम.सी का संयोजक प्रा.डा. सिद्धिवीर कर्माचार्यको सभापतित्वमा भएको उक्त कार्यक्रममा वागीश्वरी कलेज अफ म्यानेजमेन्टका प्राचार्य कृष्णप्रसाद धन्छाले सिकाइ विधि प्रविधि हरेक क्षण नया“ नया“ आइरहने हु“दा एकचोटिको सिकाइ सधैंको लागि नहुने हु“दा सधैं चनाखो भइरहनुपर्ने सुझाव दिनुभयो । कार्यक्रममा कार्यशालाको अनुभव सुनाउ“दै सञ्जीवनी कलेज काभ्रेका रामचन्द्र भट्टराईले कार्यशाला अत्यन्त फलदायी भएको बताउनुभयो । कार्यक्रममा उपप्राध्यापक विकल प्रजापतिले पनि बोल्नुभएको थियो ।
अहिलेको युग धनको होइन, सूचनाको युग मानिन्छ । जोसँग महत्वपूर्ण तथा धेरै सूचना छ, ऊ नै शक्तिशाली मानिन्छ । पैसाले पैसा तान्छ भन्ने सोच पुरातन सोच भइसकेको छ । प्राज्ञिक ज्ञान र शिक्षाले मानिस बुद्धिजीवी हुन्छ भन्ने सोच पुरानो हो । अहिलेको समाजमा जोसँग पैसा छ उसले थप पैसा कमाउन सक्छ भन्ने पनि छैन अनि धेरै पढेलेख्दैमा बुद्धिजीवी हुन्छ र समाजमा सम्मानका साथ जिउन सकिन्छ भन्ने पनि हुँदैन । अहिले समाजमा पैसा भएका तर बुद्धि नभएका अनि धेरै पढेलेखेका तर पैसा र काम नभएका धेरै मानिस छन् । जसले गर्दा दुवैथरीका मानिस हिनताबोधमा बाँचिरहेका छन् र सरकारलाई गाली गर्दै बसेका छन् । यो सरकारले केही गरेन र राज्यले चिन्न सकेन भन्दै आत्मसन्तुष्टि लिएर बसेका छन् । पैसा र ज्ञानको तालमेल मिलाउनका लागि आफूसँग सही सूचना हुनुपर्छ । सूचना लिन जान्नुपर्छ । सूचना खोतल्न जान्नुपर्छ । सूचना भयो भने विश्लेषण गरेर आफू अनुकूल उपयोग गर्न सकिने हुन्छ । ज्ञान र बुद्धि हुँदैमा अनि धेरै पढेलेख्दैमा सफल भइँदैन । त्यो ज्ञान र बुद्धिलाई अरूलाई हस्तान्तरण गर्न जानेन र अभिव्यक्त गर्न जानेन भने त्यसको केही अर्थ रहँदैन । आफूसँग भएको ज्ञान, बुद्धि, सीप र शिक्षालाई अभिव्यक्त गर्न जानेको खण्डमा मात्र आफूले आर्जन गरेको ज्ञानको अर्थ रहन्छ । एउटा कथन नै छ, धेरै पढेर बहुलाएको भन्ने । आफूले जानेको ज्ञान अरूलाई बाँड्न नजान्दा र बुझाउन नसक्दा पढेलेखेका मानिसलाई यसरी नै गिल्ला गरेको पाइन्छ । संसारका धनी मानिस होस् वा नामी मानिस, उनीहरू सफल हुनुको एउटा कारण सूचना प्राप्त गरी त्यो सूचनालाई सही ठाउँमा प्रयोग गर्न जानेकैले हो र धेरै पढेलेखेर त्यसको अभिव्यक्त गर्न जानेकैले हो । सूचनाको खोजी गरी सूचनाको सही विश्लेषण गर्न जानेको खण्डमा र आफूले पढेको जानेको कुरा अभिव्यक्त गर्न जानेको खण्डमा मानिस सफल भइन्छ ।
सूचना प्राप्ति र विश्लेषण गर्न तथा अभिव्यक्त गर्न कहाँ र कसरी सिक्ने त ? यसको एउटैमात्र सही जवाफ हुनसक्छ, आमसञ्चार र पत्रकारिताको औपचारिक अध्ययन गर्ने । आमसञ्चार तथा पत्रकारिता पढेको खण्डमा सूचना खोज्न र सूचनाको विश्लेषण गर्न जान्ने हुन्छ । अनि आफूसँग भएको ज्ञान र सीपलाई अभिव्यक्त गर्नसक्ने हुन्छ । यो दुवै सीपलाई आर्थिक उपार्जनमा प्रयोग गर्ने कि प्राज्ञिक क्षेत्रमा प्रयोग गर्ने भन्ने आफ्नो इच्छा र चाहनामा भरपर्ने हुन्छ । धेरैलाई एउटा भ्रम के छ भने आमसञ्चार र पत्रकारिता भनेको पत्रकार बन्नका लागि मात्रै पढ्ने हो । यसमा आंशिक सत्यतामात्र छ । आमसञ्चार तथा पत्रकारिता अध्ययनले पत्रकार बनाउने मात्र नभई अरू क्षेत्रमा प्रवेश गर्ने माध्यम पनि बनाउँछ । आमसञ्चार तथा पत्रकारिता पढेको मान्छेले सूचना प्राप्त गर्न जान्ने भएकोले त्यसलाई उपयोग गर्न जान्ने हुन्छ । आमसञ्चार र पत्रकारिता अध्ययनले भविष्यमा कुुनै पनि क्षेत्रमा स्वावलम्बी स्वरोजगार बनाउन सक्ने त भई नै हाल्यो, यसका साथमा अरू क्षेत्रमा पनि प्रवेश गर्नसक्ने हुन्छ । उद्यमी वा स्वरोजगार बन्न मन छैन अनि जागीर नै खाएर जीवन व्यतित गर्ने हो भने पनि सबै क्षेत्रमा सम्भावनाको ढोका आमसञ्चार तथा पत्रकारिता अध्ययनले खोलिदिन्छ । आमसञ्चार तथा पत्रकारिता पढेपछि प्रत्यक्षरूपमा सञ्चारमाध्यममा नै काम गर्नुपर्छ भन्ने छैन । आमसञ्चार र पत्रकारिता पढेर पनि बैङ्क, अस्पताल, होटल, पर्यटन, सरकारी तथा गैरसरकारी क्षेत्र अनि अन्तर्राष्ट्रिय सङ्घसंस्थामा काम गर्न सकिने हुन्छ । आमसञ्चार र पत्रकारिता पढेका विद्यार्थीलाई त्यो क्षेत्रमा जागीर खाँदा पनि मिडिया तथा प्रचारप्रसारसँग नजिक भएर काम गर्नुपर्ने हुन्छ । अहिलेको जमानामा हरेक सङ्घसंस्थाले प्रचार खोजेकै हुन्छ । प्रचार नखोज्ने संस्थाले पनि दुष्प्रचार हुनबाट जोगिन खोजेकै हुन्छ । अनि प्रचार गर्नका लागि र दुष्प्रचार हुनबाट जोगिनको लागि पत्रकारिता र आमसञ्चार पढेको जनशक्ति आवश्यक हुन जान्छ । अहिले हरेकजसो बैङ्क तथा वित्तीय संस्थामा होस् वा तारे होटलमा र ठूलठूला अस्पतालहरूमा जनसम्पर्क अधिकारी, सूचना अधिकारी, सञ्चार अधिकृतलगायतका नामका पदहरू सृजना गरिएको हुन्छ । पब्लिक रिलेसन अफिसर, इन्फर्मेसन अफिसर या कम्युनिकेसन अफिसरहरूको काम मिडियासँग नजिक भएर काम गर्नु हो । मिडियासँग नजिक भएर काम त्यसले मात्र गर्नसक्छ जसले मिडिया अर्थात् आमसञ्चार र पत्रकारिता पढेको हुन्छ । त्यो पदमा अरू नै विषय पढेको मान्छे पूर्ति गरिएको छ भने त्यो सफल हुँदैन र उसले अक्कल नपुग्ने गरी नक्कलमात्र गर्न जानेको हुन्छ । हरेकजसो सङ्घसंस्था अहिले सामाजिक सञ्जालमा हुन्छ । अनि ती सङ्घसंस्थाले स्मारिका वा बुलेटिनको नाममा पत्रपत्रिका निकालेकै हुन्छ । यति नगरे पनि ब्रोसर त पक्कै बनाएको हुन्छ, वेबसाइट बनाएको हुन्छ । यी सबैका लागि कन्टेन्ट लेख्न जान्ने व्यक्ति भनेको पत्रकारिता र आमसञ्चार पढेको व्यक्ति नै हुन्छ । यसकारणले पत्रकारिता पढेको मान्छे सबैतिर आवश्यक हुन्छ । पत्रकारिता तथा आमसञ्चार पढेपछि फोटोपत्रकारिता, डकुमेन्ट्री निर्माण, उद्घोषण, विज्ञापनको क्षेत्र, अनुसन्धानजस्ता छुट्टाछुट्टै विधामा जान सकिने पनि हुन्छ । यसरी पत्रकारिता र आमसञ्चार अध्ययनले काम रोजगारीका धेरै ढोकाहरू खुल्छन् । विभिन्न उद्योग, व्यावसायिक फर्म, बैङ्क तथा वित्तीय संस्था, चलचित्र निर्माण कम्पनी, सङ्घसंस्था आदिमा जनसम्पर्क अधिकृत, सञ्चार अधिकृतजस्ता पदमा पत्रकारिता पढेकै मानिसलाई पहिलो प्राथमिकता दिन थालिएको छ । तर, पछिल्लो समयमा पत्रकारिता अध्यापन गराउने शिक्षण संस्थाको सङ्ख्यात्मक वृद्धि भए पनि गुणात्मक विकास भने हुन सकेको छैन । पत्रकारिता पढाउन चाहिने भौतिक पूर्वाधार शिक्षण संस्थाले तयार गर्न सकेको छैन । पत्रकारिता र आमसञ्चार पढाउने तर एउटा पत्रिका पनि ननिकाल्ने र एफएममा एउटा कार्यक्रम पनि सञ्चालन नगर्ने प्रवृत्ति छ । आवश्यक पूर्वाधारविनाको शिक्षण संस्थाले दक्ष जनशक्ति उत्पादन गर्नसक्दैन । पत्रकारिता र आमसञ्चार पढ्न चाहने विद्यार्थीले त्यो शैक्षिक संस्थामा कम्प्युटरसहितको मिडिया ल्याब छ कि छैन, कुनै पत्रपत्रिका निकाल्ने गरेको छ कि छैन र शिक्षक योग्य हो कि होइन भनेर सुरुमै खोजीनीति गर्नुपर्छ । कतिपय कलेजले पाठ्यपुस्तकका आधारमा मात्र पत्रकारिता पढाइरहेका छन्† पछिल्लो समयमा विकसित प्रविधिको प्रयोग गरेर अध्यापन गराइएको छैन । शिक्षण संस्थाले धेरै विद्यार्थी जम्मा गर्ने उद्देश्यले मात्र नभई विषयको महत्व बुझेर व्यावहारिकरूपमा पत्रकारिता पढाउनुपर्दछ । पत्रकारिता र आसञ्चार अध्ययन गर्न चाहनेले शिक्षक योग्य हो कि होइन भनेर पनि चेकजाँच गर्नुपर्दछ । पत्रकार हुँदैमा यो विषय पढाउन सकिने कुरा पनि होइन र कसैले डिग्री हासिल गर्दैमा पढाउन सक्ने पनि होइन । त्यसर्थ, पढाउने शिक्षक आमसञ्चार तथा पत्रकारितामा डिग्री हासिल गरेको र पत्रकारिता क्षेत्रमा अनुभव प्राप्त गरेको हुनुपर्दछ । अहिले विभिन्न कलेजहरूले नातावाद, कृपावाद र सिफारिसका आधारमा शिक्षक नियुक्ति गर्ने गरेका कारण पढ्ने विद्यार्थी र अभिभावकले यो कुरामा हेक्का राख्नुपर्दछ । स्नातकोत्तर नसकेकालाई पढाउन लगाउने, पत्रकार भएकै आधारमा पढाउन दिने प्रवृत्ति हावी छ । त्यस्तै २ वर्षमात्र स्नातकोत्तर तहमा अध्ययन गरेकाले पनि पढाइरहेको पाउन सकिन्छ । २ वर्षमात्र पढेकाले पढाउन नसक्ने भन्ने त हुन्न तर पढेको कोर्स र पढाउने कोर्षमा धेरै नै अन्तर भएकोले समस्या उत्पन्न हुने हुन्छ । पछिल्लो समय पत्रकारिताका विषय विशिष्टीकृतरूपमा पढाइ हुन थालेका छन् । रेडियो, टेलिभिजन, फोटोग्राफीजस्ता विषय विशेष महत्वका साथ पढाउन थालिएको छ । पत्रकारिता तथा आमसञ्चार पढेको खण्डमा र काम सिकिहालेको खण्डमा तत्काल साइड जब गरेर पनि पढ्न सकिन्छ जुन अरू विषय पढ्दा गा¥हो हुन्छ । पत्रकारिता पढेको विद्यार्थीले पढ्दापढ्दै दिनको १ घण्टा रेडियो कार्यक्रम चलाएर आफ्नो खर्च निकाल्न सकिने हुन्छ । यसैगरी, युट्युव, फेसबुक, टिकटकलगायतका सामाजिक सञ्जालबाट पनि मनिटाइज गरेर अध्ययन खर्चमात्र नभई जीविकोपार्जन गर्न सकिने हुन्छ । यति मात्र नभई विभिन्न सङ्घसंस्थाहरूको कन्टेन्ट राइटिङ्ग पनि गर्न सकिन्छ । यसरी पत्रकारिता र आमसञ्चार अध्ययनले स्वरोजगार, वैकल्पिक रोजगार र उद्यमी बनाउने तथा नोकरीको सम्भावनाका साथै जाने बुझेको र अभिव्यक्त गर्न जान्ने व्यक्ति बनाउने भएकाले यसको अध्ययन र अध्यापन आवश्यक छ । यसको अध्ययनले तथ्य जाँच गर्न जानिने भएकोले फेसबुक, ट्वीटर, युट्युवलगायतका सामाजिक सञ्जालमा आउने मिथ्या सूचनाबाट पीडित भइँदैन । कसैले सामाजिक सञ्जाल वा सोसियल मिडिया र आमसञ्चारका माध्यममार्फत गलत कपोल्कल्पित तथा तथ्यहीन समाचार प्रेषण गरेर दिग्भ्रमित पार्न खोजेमा चरित्रहत्या गर्न खोजेमा दुष्प्रचार गरेमा त्यसको उपचार कसरी गर्ने भन्ने ज्ञान पनि आमसञ्चार र पत्रकारिता अध्ययनले सिकाउने हुन्छ ।
भक्तपुर, १३ असार । वागीश्वरी कलेज र विश्वविद्यालय अनुदान आयोगको संयुक्त आयोजनामा भएको तीनदिने ‘युज अफ आईसीटी इन टेक्नोलोजी’ विषयक कार्यशाला गोष्ठी सोमबार सम्पन्न भयो । उक्त गोष्ठीमा भक्तपुर नगरपालिकाका प्रमुख सुनिल प्रजापतिले विज्ञान प्रविधिमा प्रजग कोरिया धेरै अगाडि रहेको जानकारी दि“दै प्रजग कोरिया आकार र जनसङ्ख्याको दृष्टिले सानो भए पनि संरा अमेरिकालाई हा“क दिइरहेको बताउनुभयो ।
शिक्षकहरू प्रविधिमैत्री हुनुपर्नेमा जोड दि“दै उहा“ले सुधारिएको शवदाह गृह आधुनिक प्रविधिकै उपयोग हो भन्नुभयो । आफूस“ग भएको ज्ञान, सीप र अनुभव आफ्नो देशको निम्ति उपयोग हुनुपर्ने विचार राख्दै प्रमुख प्रजापतिले योग्य नागरिक तयार गरेर देशभक्तिपूर्ण भावना विकास गर्नुपर्छ भन्नुभयो । उहा“ले प्रशिक्षक र सहभागीहरूलाई मायाको चिनो र प्रशंसापत्र वितरण गर्नुभएको थियो । वागीश्वरी कलेजका प्राचार्य धनकुमार श्रेष्ठले तालिम सफलतापूर्वक सम्पन्न भएकोमा धन्यवाद ज्ञापन गर्नुभयो । वागीश्वरी कलेजका संयोजक ज्ञानसागर प्रजापतिले तालिम आयोजनाको आवश्यकताबारे बोल्दै शिक्षण क्रियाकलाप अरुभन्दा पृथक हुनुपर्छ, तालिम विद्यार्थीसमक्ष पुग्नुपर्छ भन्नुभयो । कार्यक्रमका सभापति प्रा.डा. शिद्धिवीर कर्माचार्यले प्रविधिको सहयोग लिनुपर्नेमा जोड दिनुभयो । गोष्ठीमा तालिमका सहभागी सञ्जय श्रेष्ठ र शिवबहादुर खुलिमुलीले पनि बोल्नुभएको थियो ।
११ असार, भक्तपुर । वागीश्वरी कलेज कमलविनायकमा ‘युज अफ आईसीटी इन टेक्नोलोजी’ विषयक तीन दिने कार्यशाला शुरु भएको छ । कार्यशालाका प्रमुख अतिथि बाग्मती प्रदेश सभाका सांसद सुरेन्द्रराज गोसाईले आइसीटीको महत्वमाथि प्रकाश पार्दै चीन र प्रजग कोरियालगायतका समाजवादी देशहरुका प्रगतिमा आइसीटीको महत्वपूर्ण भूमिका रहेको बताउनुभयो । नयाँ पुस्ता आइसीटीसित जति अभ्यस्त भइरहेका छन् त्यति नै सामाजिक जीवनबाट टाढिँदै नयाँ पुस्ता एक्लोपन हुँदै गएको तर्फ सबै सचेत हुनुपर्नेमा जोड दिँदै उहाँले नयाँ पुस्तालाई देशभक्ति भावना दिन नसके सिकेको सीप आफन्ै देशकाविरुद्ध दुरुपयोग हुन सक्छ भन्नुभयो । विद्यार्थीलाई सीमित पाठ्यपुस्तकको घेरामा नराखी राष्ट्रिय र अन्तर्राष्ट्रिय समसामयिक विषयमा पनि जानकार बनाई राख्न सुझाव दिँदै नेमकिपाले एमसीसीको निरन्तर विरोध गरिरहेको तथ्य आज एसपीपीले थप पुष्टि गरेको छ भन्दै उहाँले संरा अमेरिकाले चीनलाई घेर्ने नीतिअनुरुप यी गतिविधि भइरहेको र त्यसको नकारात्मक प्रभाव नेपालमा देखा परेको बताउनुभयो । उहाँले विद्यार्थीलाई स्ट्रङ, स्मार्ट र स्माइलका साथ पठनपाठन गर्न सके शिक्षण सिकाइ प्रभावकारी हुने पनि उहाँले बताउनुभयो । कार्यक्रमको सभापति प्रा.डा. सिद्धिवीर कर्माचार्यले सत्यनिष्ठ, इमान्दारी र सरल जीवनलाई जोड दिँदै अरुको निम्ति उदाहरणीय बन्नुपर्छ भन्दै ती विना कोही कही सफल हुँदैन भन्नुभयो । हरेक विषयमा आइसीटीले गर्ने सूक्ष्म विश्लेषणको आधारमा काम गर्न सके कोही पनि असफल नहुने चर्चा गर्दै उहाँले शिक्षकहरुलाई सक्रिय जीवनको लागि सुझाव दिनुभयो । कार्यक्रममा वागीश्वरी कलेजका प्राचार्य धनकुमार श्रेष्ठ, वागीश्वरी माविका प्रधानाध्यापक कृष्णप्रसाद धन्छा र स्कुलका +२ संयोजक ज्ञानसागर प्रजापतिले पनि आइसीटीबारे आ–आफ्नो विचार राख्नुभएको थियो । कार्यक्रममा ई. राजन कर्माचार्य, आईटी कन्सल्ट्यान्ट पदमराज पन्तले प्रशिक्षण गर्नुभएको थियो । कार्यशाला असार १२ र १३ गते सम्म चल्ने छ ।
